ابن شهر آشوب( از علمای و محدثین بزرگ شیعه) نقل کرده است : ام سلمه گوید: پیامبر (ص) نزد من بود. جبرئیل نازل شد. آن دو با هم گفتگو می کردند که حسن بن علی (ع) در زد. رفتم تا در را باز کنم. دیدم حسین (ع) هم با اوست. هر دو وارد شدند.
چون چشمشان به جدّشان پیامبر خدا افتاد، جبرئیل در نظرشان مانند دحیه کلبی(فردی خوش سیما از اهالی مدینه که از یاران رسول خدا(ص) بود ) آمد. دور دحیه می چرخیدند. جبرئیل (ع) گفت: یا رسول الله ! دو کودک را نمی بینی که چه می کنند؟ فرمود: تو را همچون دحیه کلبی دیده اند. او زیاد سراغ این دو می آید و هرگاه می آید هدیه ای برایشان می آورد.

جبرئیل شروع کرد به اشاره کردن با دستش، مثل کسی که چیزی را می گیرد ناگهان در دستش یک سیب و به و انار بود. آنها را به امام حسن (ع) داد، همان گونه با دستش اشاره کرد و به حسین (ع) هم داد. هر دو خوشحال و خندان شدند و نزد جدّشان شتافتند.

پیامبر (ص) سیب و انار و به را گرفت و بویید، سپس آنها را همان طور به هر یک آن دو داد و فرمود: با آنچه دارید نزد مادرتان بروید و اگر ابتدا پیش پدرتان بروید، بهتر است. آن دو طبق دستور پیامبر خدا رفتند و چیزی از آنها را نخوردند، تا پیامبر نزدشان برود، سیب و میوه های دیگر به همان حال بود. فرمود: یا علی! چرا از میوه نخوردی و به همسر و فرزندانت ندادی و ماجرا را فرمود. پس پیامبر و علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) از آن خوردند و به ام سلمه هم دادند. انار و به و سیب به همان حال باقی بود و هر چه از آن خورده می شد باز به حالت اول برمی گشت، تا اینکه رسول خدا (ع) از دنیا رفت.

امام حسین (ع) می فرماید : در دوران حضرت فاطمه (س) هم تغییر و کاهشی در آنها پیش نیامد. چون فاطمه (س) به شهادت رسید ، انار را از دست دادیم و سیب و به در دوران پدرم باقی بود. چون امیرالمؤمنین (ع) شهید شد، بِه هم ناپدید شد و سیب به همان حالت نزد امام حسن (ع) باقی بود؛ تا آنکه مسموم و شهید شد. سیب باقی بود تا وقتی که در محاصره و بی آبی قرار گرفتم. هر گاه تشنه می شدم، آن را که می بوییدم، شدت عطشم فرو می نشست. چون تشنگی ام افزون شد، بر آن دندان زدم و دیگر یقین به مرگ داشتم.

امام سجاد (ع) می فرماید : این سخنان را پدرم ساعتی پیش از شهادت به من گفت. چون به شهادت رسید، بوی آن سیب از قتلگاهش می آمد. در پی آن سیب بودند و اثری از آن دیده نشد، ولی بوی سیب، پس از حسین (ع) هم باقی ماند؛ قبر او را زیارت کردم، دیدم بوی آن سیب از قبر او به مشام می رسد. پس هر کس از شیعیان ما که زائران قبر او باشند بخواهند آن بو را استشمام کنند، هنگام سحر دنبال آن روند. اگر مخلص باشند، آن را خواهند یافت.(1)

پی نوشت ها:
1. منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ج1 ؛ ر. ک: مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 161؛ روضة الواعظین، ص 159؛ بحارالانوار، ج 43، ص 289 و، ج 45، ص 91.
منبع: مجمع جهانی شیعه شناسی

این عود غلیظ و قوی در میان هفت رایحه کلیدی‌ای که این عود را می‌سازد، رایحه‌های دودی از همه برجسته‌تر هستند.این رایحه‌های دودی به‌خوبی در کنار نت‌های پایه چوبی به سطح تعادل رسیده‌اند تا جاذبه‌های این عود را با ظرافت آمیخته کنند. ساختار آمیزه‌ای این عود هم شدیدا جذاب است و هم حالت شرقی، تند و چرمی دارد.رایحه‌های دودی در نت‌های اولیه به‌خوبی با فلفل صورتی آمیخته شده‌اند، درحالی که رایحه‌های خس‌خس، چرم و لوبان با ظرافت تمام در نت‌های میانی قرار گرفته‌اند.رایحه‌های چوب صندل و لابدانیوم هم حالت گرم و خامه‌ای جذابی به این عود داده‌اند تا خصلت  آرامش‌بخش آن را به کمال برسانند.

نحوه استفاده : مقدار کمی از محصول را ( عود و بخور )روی زغال از قبل سرخ شده بگذارید .

عود ، این ماده خوشبوی اسرار آمیز که سابقه ای به درازای تاریخ دارد

قرنها میگذرد که نوع بشر با عود آشنا است و قدمت عود به هزاران سال قبل باز میگردد و به نظر میرسد که قسمتی از معنویات هر فرهنگی را در بر میگیرد.ارتباط بین عود و پزشکی اثبات شده است یعنی عود در طبابت کاربرد فراوان دارد.از زمانهای بسیار دور عود در آیین های مذهبی بکار میرفته است و ساخت عودهای گیاهی هنری باستانی و چیزی جز هنری مقدس نبوده است.

سوزاندن عود گیاهی خود به تنهایی یکی از درمان‌های اثربخش برای جلوگیری و رفع استرس، ایجاد آرامش و تمدد اعصاب، رفع خستگی و بسیاری از بیماری‌های دیگر است.

از آنجا که رایحه درمانی قدمتی افزون بر۵ هزارسال دارد، رومیان و مصریان از آن به عنوان ماده ضدعفونی کننده، ضد باکتری و دارویی در درمان زخم کمک می‌گرفتند.

ترکیبات معطر طبیعی گلها و گیاهان که در عود یافت می‌شود، از طریق مژک‌های موجود در بینی وارد سیستم لیمبیک مغز و قسمت محاطی هیپوتالاموس شده و با تحریکات اعصاب بویایی این قسمت که مسئولیت احساسات، تنفس، ضربان قلب، غدد درون ریز، حافظه و یادگیری را بر عهده دارد، تاثیر قابل توجهی بر روحیات و خلق‌وخو می‌گذارد.

عصاره معطر گیاهان موجود در عود به دلیل ساختار تشکیل ‌دهنده ‌شان که معمولا شامل آلدئیدها، کتون‌ها واسترها است، نقش به‌سزایی در سلامت جسم و ذهن دارند. البته هریک از رایحه‌ها خاصیت ویژه‌ای دارند.

برخی مثل اطوخودوس که حاوی آلدئیدها هستند اثرات ضد التهابی داشته، آرام‌بخش و ضد ویروس هستند. برخی دیگر از عصاره‌ها مثل یاسمن، مشک، رز و لیمو باعث هوشیاری و افزایش تمرکز و یادگیری می‌شود.

رایحه درمانی توسط عود یکی از بی‌خطرترین، کم هزینه‌ترین، ارزان‌ترین و اثر بخش‌ترین روش‌های درمانی است. یعنی برای انجام آروماتراپی (رایحه درمانی) در خانه به‌راحتی می‌توان از سوزاندن عود استفاده کرد. با توجه به خواص درمانی واقعا اثربخشی که عودها دارند، از سوزاندن عود در محیط منزل یا کار غفلت نکنیم.

عود و بخور این ماده خوشبوی اسرار آمیز خواص درمانی معجزه آسایی دارد. از دیدگاه گیاه درمانی، عودهای گیاهی به خاطر خواصشان استفاده می‌شده‌اند تا ایجاد بوی خوش در فضا.

استنشاق رایحه مطبوع باعث ایجاد و ارسال پیام‌های عصبی در مغز و کل سیستم عصبی و دریافت واکنش‌های مثبت می‌شود.
استفاده از عود قدمتی دیرینه دارد. سال‌هاست که برای ایجاد آرامش، افزایش انرژی مثبت از انواع مختلف عود در مراسم و مناسبت‌های خاص استفاده می‌شود. رایحه خوش و احساس متفاوت ناشی از تاثیر یک عود روشن، انکارپذیر نیست.

از زمان‌های بسیار دور عود در آیین‌های مذهبی به‌ کار می‌رفته است. ساخت عودهای گیاهی هنری باستانی و چیزی جز هنری مقدس نبوده است. کتیبه‌ای مصری متعلق به ۱۵۳۰ قبل از میلاد مسیح استفاده از عود را ذکر کرده است.

یکی از روش های سنتی و قدیمی برای خوشبو کردن محیط ، منزل و …با رایحه های دلنشین و ارامش بخش استفاده از عود بخور می باشد که یکی از سنتی ترین راه های خوشبو کردن می باشد چرا که برای ساخت عود بخور از مواد طبیعی به کار گرفته شده است و علاوه بر ایجاد رایحه ای آرامش بخش هیچ گونه آسیبی به افراد وارد نمی کند .

تاکید به استفاده از عود و بخور در اسلام :

عن ابي عبدالله(ع) قال: ينبغي للرّجل ان يدخّن ثيابه اذا كان يقدر[۴]؛ امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «شايسته است كه شخص لباس‌هايش را بر دود عود بگيرد اگر توان (مالي يا فرصت وقتي) آن را داشته باشد». وسائل الشيعه، ابواب آداب الحمام، باب ۱۰۱٫

از امام صادق(ع) روايت شده است كه فرمودند: «سزاوار است كه مرد هر گاه توانست لباس خود را با بخور كردن خوشبو سازد»كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۲؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.

در روايتى آمده كه امام رضا(ع) با عود و بخور خالص بخور كرده، سپس گلاب و مشك بر خود مى‌ماليد عيون اخبار الرّضا ۷، ج۲، ص۱۷۹، ح۳؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.

در روايت ديگرى از آن حضرت آمده که: «تحفه مرد روزه‌دار آن است كه ريشش را روغن بمالند و لباسش را بخور دهند مكارم الأخلاق، ص۴۳.

نحوه استفاده : مقدار کمی از محصول را ( عود و بخور )روی زغال از قبل سرخ شده بگذارید .